Onder invloed van de wetenschap dat er een embryo in mijn baarmoeder huist, maak ik mezelf redelijk gek. De eerste dagen zijn voorbij gegaan met zoveel pijn, dat ik er niet over na kon denken. Maar nu de pijn een stuk minder is, gaan mijn hersenen weer op volle toeren.
Overal zie ik symboliek, en zelfs anderen zien de symboliek voor mij!
Voorbeeld.
Op 30 september werd de embryo teruggeplaatst, dat was precies de trouwdag van Angela, mijn lieve vriendinnetje. En de dag dat ik de test mag doen is haar verjaardag! Toeval? Good luck? Ik vind het positief.
Nog een voorbeeld.
De week dat ik de test mag doen is de week dat mijn schoonzusje uitgerekend is. Zij krijgt dan haar eerste kindje, mijn allereerste neefje. Toeval? Ik word er blij van!
Nog een voorbeeld.
Ik stond net een paar glazen af te wassen en een belletje sop dwarrelde omhoog. Ik blies ertegen en hij ging hard omhoog. Maar in plaats van dat hij stukspat tegen het keukenkastje of het plafond, komt hij heel zachtjes weer naar beneden dwarrelen. Ik hou mijn hand op en denk nog "nou, dan zal hij nu wel stuk gaan", maar nee! Het piepkleine belletje landt in mijn hand en blijft daar gewoon plakken zonder stuk te gaan.... Toeval? Hmmm.
En laatst zag mijn schoonvader twee donkere wolken. De zon scheen erachter dus ze hadden een bijzonder rood randje. De wolken gingen naar elkaar toe en raakten elkaar. En even later lieten ze weer los en gingen weer hun eigen kant op. Een soort tijdelijke samensmelting. Toeval? Ik weet het niet hoor.
En, tja, ik kon het niet laten, ik heb natuurlijk even gekeken wanneer dit kindje geboren zou worden (als alles goed gaat he). Half juni... Nicki's verjaardag. Nog steeds toeval? Of gewoon meant to be?!
En zo zie je dat een mens zich volledig gek kan maken als hij weet dat er een levensvatbare, al gedeelde embryo in zijn baarmoeder zit. Zo totaal anders dan wanneer je gewoon hoopt dat het gelukt is als je niet in de MMM zit. (Voor de leken... MMM is de Medische Malle Molen). Echt, ik weet hoe het voelt als je er niet middenin zit, als je gewoon hoopt dat het gelukt is. Daar was ik ook dik drie jaar. En dat is een wereld van verschil! Nauwelijks vergelijkbaar. Dan is het spannend, leuk. Nu is het meer... uhm, wat is het woord. KILLING!!! Ik droom erover, word er mee wakker, doe er de afwas mee, vouw er de was mee op, speel ermee met de dochter van mijn vriendin en ga er mee naar bed. Alle dramatische grote woorden die je eigenlijk nooit ergens voor kan gebruiken komen nu uit de kast. Allesoverheersend, levensveranderend...
Kan iemand de klok een paar uur vooruit draaien? Of een paar dagen misschien... Alsjeblieft?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten