Hoop, een klap in je gezicht en een strohalmpje

Al sinds de dag dat de embryo teruggeplaatst is, willen we testen of het misschien gelukt is. Natuurlijk kan dat niet meteen, dus we hebben braaf heeeeeeel erg lang gewacht. Maar gisteren hebben we het geprobeerd. Ik had eerst nog acupunctuur en die geweldige man zei dat alles er wel positief uitzag. We hadden dus redelijk goede moed toen we gingen testen.

En daar zit je dan, doodzenuwachtig op de wc met zo'n test. Ik had hem ondersteboven weggelegd zodat we het samen zouden kunnen bekijken. We draaiden samen de test om... en niks. Helemaal niks! Geen streepje. Niet eens een piepklein vaagachtig streepje. Gewoon niks. Spierwit!

Eerst haalden we onze schouders op. Tja, niks aan te doen, volgende keer beter. Jammer dan.
Die nonchalante houding hou je ongeveer een uur vol. Daarna komen de tranen. Ze kwamen echt vanuit mijn tenen en alle plekjes van mijn lijf. Zoveel tranen heb ik lang niet gehuild. Ik had er het hele huis mee kunnen dweilen als ik ze in een emmer had gedaan! Wat is dit keihard zeg. Ik had er wel rekening mee gehouden, maar ik had ook zoveel hoop. Ik voelde me al zo zwanger! (Stomme rot hormonen). Ook al had ik het verwacht, het kwam als een klap in mijn gezicht die ik echt niet aan had zien komen.

En dan komt de twijfel. Want ja, er waren wel een paar druppeltjes bloed, maar ongesteld ben ik nog niet. Dat kan heel goed komen door de hormonen die ik moet gebruiken. Maar het kan ook zijn dat ik zelf nog te weinig HcG heb aangemaakt (zwangerschaphormoon) om te kunnen testen. Misschien hebben we te vroeg getest? Misschien was het innestelingsbloed? Lang leve de twijfel...

Wat een klotetraject is dit zeg. Alles ligt door de war. Ons hele leven werd hier totaal door beïnvloed. Vier weken lang heb ik voor niks anders geleefd dan dit. En dan sta je aan het eind met lege handen. We klampen ons wanhopig vast aan dat laatste kleine strohalmpje, ons laatste beetje hoop. Maar ik ben bang dat we toch los moeten laten en dan keihard op de grond vallen. En dan moeten we weer opkrabbelen en verder gaan. Op zoek naar een doel om de komende lege weken mee te vullen. Nog even 3 kilo afvallen voor we weer een nieuwe poging doen? Grote schoonmaak in huis? Klusjes doen die al zo lang zijn blijven liggen?

Ik weet het nog niet. Ik hang nog even aan die kleine strohalm.