Twee!

Gistermiddag waren we weer in het Diaconessehuis om een embryootje terug te laten zetten. Spannend! Ik dacht dat ik zenuwachtig was, maar Nicki hield het helemaal niet meer. Voor mij zijn er nog meer kansen op mijn eigen kind. Voor Nicki houdt het na 3 ICSI pogingen op. En dit is al poging 2. Dat is een behoorlijk verschil in gevoel.

We bellen aan bij het lab en een heel klein vrouwtje doet de deur open. Ze komt ons zo ophalen, dan mogen we even kijken naar onze embryo's. Weer terug naar de wachtkamer. De zenuwen gieren nu echt door ons lijf. En dan is het zover, we mogen onze 7 embryo's bekijken. Cool. De eerste is het grootst. Hij heeft al 8 cellen. Wauw. De rest is iets minder groot en we hebben geen top embryo's. Ze stoppen de embryo's nu al in hokjes! Er zijn 4 categorieën, waarbij categorie 1 heel goed is en categorie 4 nogal kansloos. Wij hebben 2 en 3. "Heel gemiddeld" zegt de kleine dame.

Ik had van tevoren ongeveer 20 argumenten bedacht waarom ik er toch voor pleit om 2 embryo's terug te zetten in plaats van 1. Dan hebben we toch iets meer kans. En de kans dat hij overleefd in mijn baarmoeder is sowieso veel groter dan wanneer hij ingevroren en ontdooid wordt. En ik kan het echt aan om 2 kinderen tegelijk op te voeden, mochten ze allebei blijven plakken. Maar ik hoef geen enkel argument in de strijd te gooien! De kleine dame vraagt ons gewoon wat we willen. Kennelijk hebben wij de keuze omdat het al poging 2 is. Jiehoe!! We roepen allebei dat we er 2 willen. Ze checkt nog een keer of we dat heel zeker weten, want we kunnen ze niet retourneren als ze erin zitten. Haha, ben je maf? Ik wil helemaal niks retourneren. Als het er 2 worden vind ik dat fantastisch! Maar ook als het er 1 zou worden zijn wij al over the moon. Oh, wat fijn dat het mag. De arts denkt ook dat ik het wel aan kan. Opeens is mijn baarmoeder niet aan de kleine kant? Ik weet het niet. Dat ding zal vast wel meerekken...

Nu is de kans nog steeds niet meer dan 25%, maar toch voelt het goed. Veel vrouwen worden bij de tweede poging zwanger, misschien hoor ik daar dan ook bij? Ik hoop het.

We zijn er in ieder geval klaar voor, dat is zeker. De namen weten we al, het geboortekaartje heb ik zelfs al uitgezocht... Ik wil niet op de zaken vooruit lopen, maar als je zo lang moet wachten, inmiddels bijna 4 jaar, dan ga je toch om je heen kijken wat er allemaal te krijgen is. Een goede voorbereiding is het halve werk. Haha, wij hebben een zeer goede voorbereiding. Als het deze poging lukt dan wordt ons kindje, of onze kindjes :), geboren ergens eind oktober. Ons lieve kleine neefje Florian wordt dan net 1, ook eind oktober. Leuk! Maar goed, niet op de zaken vooruit lopen, het moet nog maar allemaal lukken.

Ik voel me inmiddels redelijk goed. Nog wel kramp in mijn buik, dat komt omdat er nog vocht achter mijn eierstokken zit. Best wel pijnlijk eigenlijk. En het hoort niet te gebeuren. Nog een beetje rustig aan doen, maar ik hoop dat ik donderdag toch zeker wel weer kan gaan werken. Ik heb de afleiding wel nodig. Vorige poging kon ik helemaal niks en toen had ik echt veel te veel tijd om na te denken. En daar voel je je niet beter van helaas.

En nu dan afwachten... 2 lange weken afwachten.