Ik kan mijn leven wel vergelijken met een rivier. Soms kabbel ik rustig voort, maar vaak zijn er stroomversnellingen, stilstaande poelen, rotsen in het water waar ik omheen moet en hier en daar zelfs een waterval. Vorige week dacht ik nog in een stilstaande poel te zijn, maar vandaag ben ik opeens weer in een stroomversnelling beland.
Poging 2 is vandaag officieel begonnen. De spuiten kan ik morgen pas ophalen bij de apotheek, maar ik had nog wat over van de vorige keer en dat kan ik nu goed gebruiken. Vanavond gaat de eerste naald er weer in. Ik wilde steeds niet wachten, maar nu gaat het toch weer zo snel. Eigenlijk weet ik helemaal niet wat ik wil. Tja, een kindje, dat is wat ik wil. En dit moet ik ervoor over hebben, en dat wil ik eigenlijk helemaal nog niet. Ik ben bang voor de pijn. Bang voor de punctie. En vooral bang voor de teleurstelling. En toch heb ik alles ervoor over, ook al mag het dan nu wel een maand uitgesteld worden. Gek hè, ik wil dat het sneller en langzamer gaat tegelijkertijd.
Mooi symbolisch is het wel dat de punctie hoogstwaarschijnlijk op eerste kerstdag zal zijn. Mijn lieve broer zei net al "als het kind er komt verklaar ik het onmiddellijk heilig!" Lief :) Ik hoop het zo ontzettend. Ondanks dat ik lekker pessimistisch ben, uit pure zelfbescherming, hoop ik natuurlijk dat het gaat lukken en geloof ik dat het ooit goed komt. Als ik dat niet zou geloven zou ik er absoluut niet mee doorgaan.
Lief kindje, ik hoop zo dat het lukt deze keer en dat je bij ons mag komen. Ik hou nu al zoveel van je. Ooit komt het wel goed. Ik hoop dat ooit nu bijna is.
Ik hoop van harte dat het dan toch nog een kerstkadootje gaat worden, met een geslaagde punctie op 1e kerstdag en jullie jaar 2012 helemaal op en top gaat beginnen! We duimen weer mee!kus,Nicoline
BeantwoordenVerwijderenDikke knuf voor jullie en ik duim mee!!
BeantwoordenVerwijderen