Ik heb al een tijdje niks geschreven. Het is nog steeds anders dan ik had verwacht om zwanger te zijn. Sinds een maand werk ik niet meer, dat werd echt te zwaar. Mijn buik voelde elke dag aan als een kanonskogel, en dat voelt bijzonder onaangenaam. Vond mijn verloskundige ook niet leuk. Ook al mis ik de kindjes van mijn werk wel, ik sjouw mijn eigen spartelende druktemaker de hele dag rond en daar gaat mijn meeste aandacht naartoe.
Ik las ergens dat men zegt dat zwangerschapsdementie niet bestaat. Dat zou kunnen natuurlijk. Misschien is het niet echt dementie. Één ding weet ik wel, ik vergeet vreselijk veel! Dus hoe ze het ook willen noemen, ik ben zwanger en vergeet zo ongeveer alles. Conclusie: het bestaat. Ik ben ook heel erg onhandig geworden. Ik ben normaal gesproken geen kliederaar, nu zitten mijn shirtjes vol vlekken. Ik snijd ook normaal gesproken niet in mijn vingers, nu kreeg mijn duim een prachtige snee van links naar rechts. Alsof hij een mond heeft... (Annemarie, bedankt voor je fantastische redding!)
Emoties gaan alle kanten op. Soms zo gelukkig dat ik dit mee mag maken, dat er een minimensje in mij groeit. Het is geweldig! Ik had de hoop al een beetje opgegeven, en toch is het gelukt. Wat ben ik daar dankbaar voor. Maar soms is het gewoon zwaar om zwanger te zijn. Mijn bekken wiebelt alle kanten op met pijnlijke liezen en heupen als gevolg. Maagzuur is standaard. Slapen in bed lukt niet, alleen met een berg kussens op de bank maak ik wat uurtjes. En die hormonen... Wat heb ik een kanjer van een man dat hij daar mee om kan gaan! (Of goed acteert alsof...)
Het kamertje van de dopper is helemaal af. Dopper heeft al een dijk van een garderobe. Ik ben benieuwd of dopper alles in ieder geval één keer aan kan trekken voordat het niet meer past. Oma's en schoonzus helpen lekker mee met de garderobe uitbreiding. En Nicki heeft minstens net zoveel nesteldrang als ik! Het hele huis is weer aangepakt. Nieuwe badkamer en toilet zodat we met de dopper lekker in bad kunnen. We hebben de keuken van onder tot boven uitgesopt. De werkkamer wordt werk-/speelkamer en de huiskamer hebben we omgegooid zodat er lekker veel plek is voor de box en het speelkleed en de blokkenkar en.... Ja, nesteldrang bestaat dus ook.
Doppertje is trouwens een lekker druk kind. Koppeltje duikelen en ribbenkastvoetbal zijn favoriet. En om de haverklap heeft het de hik :) Dat is een heel grappig gevoel (ook om 3 uur 's nachts). Ik ben heel benieuwd wat voor kindje het straks zal zijn. Net zo druk als in mijn buik? En hoe zal het eruit zien? Op de echo van vorige week was het een beetje aan de kleine kant nog, bijna 1600 gram in plaats van 1800 gram. De echoscopiste zei "een kip legt altijd eerst een klein eitje". Vervolgens kreeg ze een driedubbele karatetrap tegen het echoapparaat.
Mijn buik is al mooi tonnetje rond nu. Hierbij nog even een 32 weken buikfoto :)
Grappig trouwens (vind ik zelf). Nu ik moeder ga worden hebben de moedervlekjes op mijn lijf zich verdrievoudigd! Toeval?
